Camino Geert Slabbinck

Gérard en ik beslissen om toch minstens één dag samen te wandelen. We besluiten om Poitiers te bereiken. Een tocht van 35 km.  Na een grand café au lait op de boulevard vertrekken we rond half acht. De tocht gaat langs de Vienne en langs het industriële verleden van Châtellerault. Onderweg kom ik de restanten van een oud Romeins theater tegen. Gérard is een rustige pelgrim die alles op z'n gemak doet an alles rustig bekijkt. Onderweg vertelt hij dat hij negen kinderen heeft (neuf) en 13 kleinkinderen; nr 14 en 15 op komst. Je zou van minder drie camino's lopen.  Voorafbeelding van de Crux de ferro die ons in Leon te wachten staat? Van ver zie je de kathedraal van Poitiers. Zowel van buiten als van binnen valt ze wat tegen. Om half zes worden we verwelkomd door twee lieftallige dames. Het valt wat tegen dat we met zes op één kamer moeten slapen en dit op stapelbedden. (De tijd van he...

Vanmorgen vertrek ik voor een tocht van een kleine 30 km. Onderweg valt weinig te zien of te beleven. Niemand tegen gekomen, zelfs geen loslopende honden. Ik moet zelfs 5 km door industrieterrein.Ik kom om 13.30 u in Châtellerault aan. Daar ik de sleutel voor de gite pas om 14 u mag halen beslis ik om eens warm te gaan eten. Was van zondag geleden. Typisch Frans : biefstuk-friet. Châtellerault is een rustig provinciestadje met één grote boulevard. Gelegen aan de rivier de Vienne. Het huis ligt een eindje buiten het centrum. Vlak bij een kerkje gewijd aan sint-Jacob. Mooi verzorgde woning met 5 bedden. Even na 4 uur komt nog een pelgrim het huis binnen. Gérard komt van Beauvais en gaat naar St.-Jean-Pied. Hij is in 2023 van Le Puy naar Compostella gegaan. Morgen richting Poitiers.

Na het ontbijt neem ik om 7.15 u afscheid van medepelgrim Paul. Even had ik nog gedacht om samen met hem Compostella te bereiken. Paul is een gespierde(?) Beier van 72 die al voor de 7-de keer een camino loopt. Door zijn leeftijd en gestalte/volume beperkt hij de dagelijkse tochten tot 15 à 20 km. Net iets te weinig voor mij. Vandaag gaan er voor mij zo'n goeie 30 km voor de bijl. De tocht verloopt langs de typische veldwegen van deze streek. Vaak bezaaid met zonnebloemvelden. Onderweg toch ook iemand die aan de winter denkt. Ook een geitenboerderij tegen gekomen. Ook twee mormels van honden die denken dat ze een aanval tegen mijn kuiten moeten inzetten. Een schop van mijn schoenen doet hen beseffen dat dit toch niet zo'n goed idee is. Rond 16.30 u kom ik aan in La Selle-Sant-Avant aan waar ik via de gemeente een kamer toegewezen krijg. Eerder een bouwvallig huis met vier bedden. Voor 13 euro kan je ook niet veel verla...

Afscheid nemen doet altijd een beetje pijn. Dit is vandaag niet anders. De tocht van Emilien zit erop. Hij keert vandaag terug naar Parijs. Verwonderlijk hoe op zo'n korte tijd vriendschap kan ontstaan. Hij heeft mij de vorige week vaak geholpen op moeilijkere momenten. Vooral zijn lijst met overnachtindsmogelijkheden tot St.-Jean-Pied is van goudwaarde. Het ga je goed mijn vriend. Je weet dat als je ooit naar België komt er in Vivenkapelle altijd een bed voor je zal klaar staan. Emilien, Merci pour tout. De gastentafel van gisteravond. Een bont gezelschap. Francoise, de gastvrouw; Machteld uit Leiden die met de fiets terug keert uit Compostella; Emilien en John uit Libanon. In Veigné kom ik een bord tegen dat aangeeft dat het nog 1447 km naar Compostella zou zijn. Dit betekent dat ik nu al 1.000 km zou afgelegd hebben. Wat niet kan. Bij nader onderzoek kom ik tot de volgende conclusie. Het bord in Hoeke (2.474 km) duidt waarschijnlijk de route o...

Vanmorgen is er om 7.55 u een zegening in de crypte van de basiliek. De zegen van Pastoor Pradip in Hoeke was volgens mij sterk genoeg om tot in Compostella te geraken maar ik ga er toch naartoe. Een stil en ingetogen moment. Om 11 u gaat de mis door in de basiliek St.-Martin. Heel veel volk met heel wat jonge mensen. Ook gezinnen met kinderen. Iets wat wij in de toekomst mogen verwachten in Vlaanderen? Na de mis bieden de zusters de kerkgangers een receptie aan. In de namiddag gaan Emilien en ik de stad bezoeken. Ik weet begot niet welke foto's ik op mijn blog met zetten. De basiliek van St.-Martin? De kathedraal van Tours? De toren van Karel de Grote? Het Amerikaans monument voor de slachtoffers van de eerste wereldoorlog? De mooie bruggen over de Loire? De schattige straten? De mooie pleintjes zoals hier Place  Plumereau? De eilandjes in de Loire? N...

Met pijn in het hart neem ik afscheid van het gastgezin Ariane en Claude. Claude heeft ons gisterenavond een gastronomisch menu geserveerd waar volgens mij veel vijfsterrenrestaurants niet kunnen aan tippen. Gastronomie is wel een passie van Claude en het was gisteren wel St.-Jacobsdag, maar toch. Teveel is trop en trop is teveel zou VDB gezegd hebben. Ariane gaf ons gisterenavond nog een gitaarconcert. Misschien niet van het allerhoogste niveau maar toch aangenaam om naar te luisteren. Daar er tussen Villechauve en Tours geen overnachtingsmogelijkheden zijn beslissen Emilien en ik om de tocht van 42 km in één dag te doen. Dat is gelukt. We zijn om kwart voor acht vertrokken en om kwart na vijf aangekomen in Maison St.-Ambrose.  Deze voormalige abdij wordt volledig uitgebaat door 76 vrijwilligers ten bate van de pelgrims.  Mooi wat je met vrijwilligers kunt bereiken. Dit bevestigt mij in mijn hulp in De Stek en misschien moet ik nog een extr...

Een heerlijke nacht doen de zorgen van de dag voordien vergeten en bovendien is het vandaag St.-Jacobsdag. Daar er slechts een etappe van 25 km op het programma staat ga ik uitgebreid ontbijten en vertrek ik pas om 9 u. Ik bezoek eerst het mooie stadje Vendôme. Een heel verzorgde stad met mooie winkelstraten en pleinen. Ook ruïnes van een rijk verleden. De tocht gaat verder tussen maisvelden en ondertussen geschoren graanakkers. Voor de eerste keer zie ik wijngaarden. Om 16 u kom ik in mijn gastenverblijfaan. Ze hebben in dit godverlaten oord geen pelgrim meer gezien sinds april. Wie komt er een half uur na mij ook in dit huis aangesukkeld? St.-Jacob? Neen, nog ongelooflijker: Emilien. De knie zwaar ingepakt. Het weerzien is hartelijk. Emilien en ik dus. De gastheer biedt ons een avondmaal aan. Om vingers van af te likken. De dag is St.-Jacob waardig.