Dag 48 : 17 augustus. Labouheyre - Onesse-et-Laharie
Nog eens 25 km door de hete De Landes? Het lichaam staat droog en de geest is volledig leeg. Radicaal existentialisme? Existentiële leegte? Wie zal het zeggen. Sartre zou er misschien een antwoord op weten. (Bedenkingen zaterdagavond 16 aug)
De nacht doorgebracht in een koele muggenvrije kamer. Een vrij goede slaap gehad zodat het humeur weer boven het vriespunt gestegen is.
Gisteren was het echt een woestijndag. Een dag waarop je het zou opgeven. Door steun en support van het thuisfront ben ik in de oase terecht gekomen.
Na een rustig ontbijt bezoek ik de zondagmarkt van het dorpje. Veel stelt het allemaal niet voor.
Om half negen start ik mijn tocht van 25 km. Eerst volg ik een parallelweg van de snelweg en daarna is het kaarsrecht tussen de sparrebossen naar Onesse et Laharie.
Mooi dat er onderweg rustbanken voorzien zijn.
Cyril is een uur voor mij vertrokken vanuit een andere gite maar enkele km voor Onesse haal ik hem in. Hij heeft last van "des ampulles".
Rond twee uur komen we in de mooie gite aan met koele slaapkamers.
Het standbeeld van de pelgrims wijst ons de gie aan.
We nemen het besluit om morgen en dinsdag samen te wandelen.
Vanaf morgen daalt de temperatuur voor de komende week naar 25 °C. Gedaan met 's morgens vroeg opstaan, vlug te ontbijten om in de voormiddag zoveel mogelijk km te malen. In de vroege namiddag zit je dan in je gite, vaak alleen, de avond af te wachten.
Cyril toch, de ‘jeugd’ kan toch tegen niet veel meer 🤭
BeantwoordenVerwijderenEven opgezocht dat "des ampules" blaren zijn. Daar heb jij blijkbaar geen last van. En de hitte is weg, dus binnen 2 dagen zit je terug in een heel andere omgeving. En vanaf volgende week nog compagnie om mee te stappen. We blijven volgen. 🤗
BeantwoordenVerwijderenHopelijk is de grootste hitte voorbij, nu de muggen nog. We volgen je Geert, wat een avontuur
BeantwoordenVerwijderenDag Geert,
BeantwoordenVerwijderenVol bewondering lezen we elke dag je blog. In de hitte die er geweest is moet je een ontzettend doorzettingsvermogen hebben om de goede moed niet te verliezen.
We zijn tevreden dat je weer boven het" vriespunt " bent.
Op de lege wegen lijken waarschijnlijk alleen je eigen voetstappen mee te wandelen.
Vanaf nu zal het een stuk aangenamer worden. De eenzaamheid zal wegsmelten en medepelgrims zullen zich toevoegen. Ze brengen kleur in het dagelijks wandelen met gelach, verhalen en ook blaren. En ook momenten van stilte die meer zeggen dan veel woorden.
Ik hoop dat je in S. de Compostella
toekomt met vuile schoenen, een open hart en verhalen die je de rest van je leven zal meedragen !!!
Buena suerte y mucho coraje !!!
Vele groeten Luc en Marleen