Dag 8 : 8 juli. Arras (Wailly)-Saint-Amand

Met veel pijn in het hart moet ik deze lieve familie en mijn medepelgrim verlaten. Om de pijn te verzachten (of juist niet) bakt de gastvrouw Amélie deze morgen pannenkoeken. Met veel goede moed en een te zware maag kan ik om 8 u. vertrekken.

De dorpjes waar ik doorheen wandel zien er verlaten en troosteloos uit. 

De kerkjes zijn meestal gesloten.

De meeste huizen zijn aan verbouwing toe. Je ziet geen kat op straat.

Of juist wel alleen nog een kat.

Rond 13 u kom ik in St.-Amand aan en beslis om stilaan overnachting te zoeken. Ik zie een vrouw op straat (dus toch) en spreek haar aan. Zij roept me binnen en belt iemand op. Er is een kamer in St.-Amand bij mevrouw Dusart. De heer des huizes komt er ook bij en Didier en Corinne Stieger (zo heten deze mensen) dringen er op aan dat ik met hen middagmaal. Mijn nog halfvolle maag zegt toch niet neen. Je weet maar nooit.

Dus : entree, hoofdschotel, kaasplank, koffie met gebak. Bij het vragen naar mijn schuld vinden ze het blijkbaar voldoende dat St.-Jacob hen zal zegenen.

Corinne en Didier Stieger.

Om 16 u kom ik bij mijn chambre-d'hôte van mevrouw Dusart aan.

Totaal onverwacht word ik bij het avondmaal van Claudine en Hubert uitgenodigd. Het scenario van vanmiddag herhaalt zich. Kilo's verliezen op een Camino? Vergeet het Geert.

Vooral die warme kriekentaart was moordend.

Vandaag heb ik een kleine 25 km afgelegd. Na de doorsteek gisteren moeten het er zowat 35 geweest zijn. Het gaat verbazend goed vooruit.